Z języka francuskiego wywodzi się popularne słowo reportaż, czyli od tamtejszego terminu reportage, a w praktyce niezależnie od etymologicznego powiązania językowego, zawsze odnosi się do charakterystycznego gatunku literackiego, który stanowi utwór na pograniczu literatury faktu, jak również literatury pięknej i nieco ma w sobie wspólnego z publicystyką.
Jest to częstokroć to, co nazywane było w historii literatury bękartem literatury pięknej oraz brukowej popołudniówki. Warto jednakże podkreślić, że biorąc pod uwagę szereg innych gatunków i typów literackich, jakie współcześnie istnieją i mogą pochwalić się setkami lat rozwoju i funkcjonowania w dorobku cywilizacyjnym człowieka, reportaże uchodzą za dość młodą i stosunkowo niedługo istniejące propozycję literacką. W szczególności pierwsze reportaże zaczęły kształtować się mniej więcej w połowie dziewiętnastego stulecia, a dokładniej rzecz biorąc miało to miejsce w drugiej połowie dziewiętnastego wieku. Wtedy to reportaże na terenie praktycznie całej Europy zaczęły się szybko i dynamicznie rozwijać. W konsekwencji tego mowa zwłaszcza o relacjach i wydarzeniach, jakie rzeczywiście miały miejsce i z czasem zostały one odpowiednio sformułowane przez autorów – najczęściej osoby, które tego, o czym konkretnie piszą doświadczyły na własnej skórze. Należy podkreślić również fakt, iż reportaży może być bardzo wiele, jeśli chodzi o ich konkretny charakter, a mianowicie mówi się o reportażach faktu, czy też reportażach informacyjnych oraz relacjonujących.
Artykuł dzięki: